خسته تر از آنم که به زبان بیاورم ؛

باشد که روزی خودت بفهمی ؛

برای داشتنت چه ها که نکردم !...!!.

بعد از تو جای خالی دلم ؛

مثل کفش های سیندرلا ،

اندازه ی هیچ یک از مرمان شهر نمی شود ؛

حتی به زور !..!!.

تنها که باشی ؛

آرزو می کنی یک نفر اسمت را صدا کند ؛

حتی اشتباهی ..!

اشکهایم که می ریزند ،

دیری نمی پاید که قندیل می بندند ؛

عجیب سرد است ، هوای نبودنت ....

رویا هایم نیز با من غریبه شده اند !

هر وقت سراغشان را می گیرم ،

خیالی بودنشان را به رخم می کشند ...

نترس ...

اگر هم بخواهم از این دیوانه تر نمی شوم !

گفته بودم بی تو سخت می گذرد ،

بی انصاف ...

حرفم را پس می گیرم ...

بی تو اصلا نمی گذرد !

چه تلخ است ؛

تو سکوت می کنی و من ،

صدایت را تصور می کنم ....